به طور کلی می توان پنج سطح مفهومی برای محصول تعریف کرد:
1. سطح مزیت ذاتی: نیاز بنیانی ای است که مشتری ها با استفاده از محصول یا خدمت آن را ارضا می کنند.
2. سطح عام محصول: کارکرد اصلی محصول که تنها شامل ویژگی هایی می شود که اساسا برای عملکرد محصول لازم هستند و هیچ عامل تمایزی را برای آن ایجاد نمی کنند.
3. سطح مورد انتظار از محصول: مجموعه ای از ویژگی هاست که خریدار به صورت طبیعی انتظار دارد با خرید محصول آن ها را به دست آورد.
4. سطح برتری محصول: آن دسته از مزیت هاو ویژگی های محصول یا خدمت مرتبط با آن را شامل می شود که می تواند موجب تمایز محصول از رقبا شود.
5. سطح ویژگی های بالقوه: شامل تغییرات و پیشرفت هایی است که محصول در آینده می تواند از آن ها بهره مند شود.
در بسیاری از بازارها رقابت روی سطح برتری محصول است، زیرا بیشتر شرکت ها می توانند در سطح ویژگی های مورد انتظار مشتری ها در حد راضی کننده ای فعالیت کنند.
استاد برجسته ی دانشگاه مدیریت هاروارد معتقد است: « در عصر جدید، رقابت بر سر چیزهایی نیست که شرکت ها در کارخانه هایشان تولید می کنند، بلکه رقابت آینده میان چیزهایی است که شرکت ها پس از خروج محصول از کارخانه به آن می افزایند- نظیر بسته بندی، خدمات، تبلیغات، پشتیبانی از مصرف کننده، ارائه ی تسهیلات مالی برای خرید، تسهیل توزیع محصول برای مشتری نهایی، مدیریت انبارداری و نگهداری محصول و سایر چیزهایی که در نهایت ارزشی را به مشتری نهایی منتقل می کند و برای وی ارزشمند است.»
پنج سطح مفهومی برای محصول
بدون دیدگاه